ზვიად შალამბერიძე | იმერეთში სახელმწიფო რწმუნებული: იმერეთის რეგიონის გეოგრაფიული მდებარეობა, ლანდშაფტი, ისტორიულ-კულტურული და ბუნებრივი ძეგლები, მდიდარი ხალხური იმერული სტუმარ-მასპინძლობის ტრადიციები კარგ წინაპირობას ქმნიან რეგიონში ტურიზმის განვითარებისთვის. ტურიზმს განსაკუთრებული ადგილი უჭირავს ჩვენს სტრატეგიულ ხედვებსა და მიდგომებში. ვცდილობთ, ეს მიდგომები მაქსიმალურად იყოს მიახლოებული ამ სფეროში რეგიონში არსებულ რესურსებთან.
იმერეთში განვითარებულია აღმოჩენითი და სათავგადასავლო ტურიზმის სახეობები, როგორიცაა სამთო, ქვეითი, სამთო საცხენოსნო, სპელეო ტურიზმი, რაფტინგი მდინარე რიონზე, ასევე ეკოტურიზმი, რომელსაც იმერეთში განვითარების დიდი პოტენციალი გააჩნია. მხარეში აქტიურად ვითარდება აგროტურიზმი. დიდი ყურადღება ეთმობა იმერულ ჯიშებსა და მათგან წარმოებულ ღვინოს – როგორც უნიკალურ პროდუქტს,
ან გნებავთ, ტურისტულ პროდუქტს.
გაცნობიერებული გვაქვს, რომ მეღვინეობას, როგორც დარგს და მასთან დაკავშირებულ ადამიანებს ხელშეწყობა და წახალისება სჭირდებათ. სწორედ ამიტომ, რამდენიმე წელია, ჩვენი უშუალო ჩართულობითა და მხარდაჭერით ამ მიმართულების განვითარების მიზნით არაერთ პროექტს ვახორციელებთ. აღსანიშნავია პროექტი „ღვინის გზა“, რომლის ფარგლებშიც რეგიონში არსებული მარნების იდენტიფიცირება და შეფასება მოხდა; გარდა ამისა, ბენეფიციარებს მიეცათ საშუალება განევითარებინათ საოჯახო მარნები. მეღვინეების ხელშეწყობის მიზნით წელს, ევროკავშირის დაფინანსებით, ბაღდათში 14 საოჯახო ტიპის მარანთან მისასვლელი გზის რეაბილიტაცია განხორციელდა, რაც დამატებით ვიზიტორებისა და ტურისტების მოზიდვას შეუწყობს ხელს.
რეგიონში ასევე შეიქმნა იმერული ღვინის ასოციაცია, რომლის მთავარი ამოცანაა იმერული ღვინის პოპულარიზაცია და განვითარების ხელშეწყობა, იმერული ღვინის ხარისხის შენარჩუნება და ამაღლება.
რამდენიმე წელია, ჩვენი უშუალო ჩართულობით ტურიზმის რეგიონული სამსახური უამრავ ხელშემწყობ აქტივობას ახორციელებს – ტრენინგები, დეგუსტაციები, კონკურსები, ინფო-ტურები თუ რეკლამა. ამ ყველაფერმა მოგვცა თვალსაჩინო შედეგები – ქართული ღვინის რუკაზე მკაფიოდ გამოჩნდა იმერული ღვინის ნიშნული და ეს მხოლოდ დასაწყისია. დარწმუნებული ვარ, ჩვენი დიდი ძალისხმევის შედეგად, იმერულ ღვინოებზე როგორც ქვეყნის შიგნით, ისე მის ფარგლებს გარეთ კიდევ ბევრს ისაუბრებენ.
ქეთი ჯურხაძე | იმერული ღვინის ასოციაციის დირექტორი: იმერული ღვინის ასოციაცია ერთი წელია დაფუძნდა და ამ ეტაპზე სამოცდაათამდე წევრ მეღვინეობასა და მარანს აერთიანებს. მოკლე დროში ჩვენ რამდენიმე მნიშვნელოვანი ნაბიჯი გადავდგით, რომელთაგან ერთ-ერთი ღვინის ლაბორატორიის უშუალოდ იმერეთში განთავსების პროექტის წამოწყება გახლავთ. ეს ხელს შეუწყობს მეღვინეებს, რომლებსაც დედაქალაქში აღარ მოუწევთ ჩასვლა, ყველა საჭირო მომსახურება ადგილზე მიიღონ. პროექტი დაწყებულია და 2023 წელს დანადგარების შეძენის ეტაპზე გადავალთ. აღნიშნული ლაბორატორია კიდევ ერთი წინ გადადგმული ნაბიჯი იქნება იმერული ღვინის ხარისხის ასამაღლებლად.
ასოციაციის წლევანდელ გეგმებში შედის იმერეთში სხვადასხვა ქვეყნიდან ღვინის შემსყიდველების ვიზიტების დაგეგმვა, მეტი ზრუნვა ექსპორტზე, საერთაშორისო გამოფენებში მონაწილეობა და რეგიონის ღვინოების პოპულარიზაცია. ერთ-ერთი ასეთი 8-9 მარტს, ნიუ იორკში დაგეგმილ ღვინის გამოფენა გახლავთ, რომელზეც ჩვენი ასოციაცია იმერელ მეღვინეებსა და საუკეთესო იმერულ ღვინოებს წარადგენს.
ირმა მდინარაძე | სოფლის მეურნეობის აკადემიური დოქტორი, კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტის ასოცირებული პროფესორი. სსიპ ღვინის ეროვნული სააგენტოს მევენახეობა-მეღვინეობის ანალიზისა და რეგულირების დეპარტამენტის მთავარი სპეციალისტი: ისტორიულად იმერეთი ყოველთვის წარმოადგენდა ჩვენი ქვეყნის ერთ-ერთ წამყვან რეგიონს როგორც ვენახების ფართობით, ისე ღვინის დაყენების ტექნოლოგიითა და ჯიშური მრავალფეროვნებით. საქართველოს ამპელოგრაფიაში (ნ. კეცხოველი, მ. რამიშვილი, დ. ტაბიძე, 1960) აღწერილი 525 ჯიშიდან, რაოდენობის მხრივ იმერეთს მეორე ადგილი უჭირავს და მხოლოდ უმნიშვნელოდ ჩამორჩება კახეთს.
ამ რეგიონის ჯიშებისა და ღვინოების შესახებ ბევრი ისტორიული ჩანაწერი მოგვეპოვება, მათ შორის, ვახუშტი ბატონიშვილისგან, რომელიც აღნიშნავდა „და არს ქვეყანა ესე სვირი (დღეს დაცული ადგილწარმოშობის დასახელება)… ღვინო მრავალად და კარგი“. იმერული (ოკრიბული) ღვინოები „მხე ღვინოებადაც“ მოიხსენიებოდა. სულხან-საბა ორბელიანი წერს: „ღვინო, რომელსა მჟავისა და ტკბილისა საშუალი გემო ჰქონდეს ეწოდება მხე”.
მე-17 საუკუნის შუა პერიოდში, თურქეთის ექსპანსიის დროს, როცა ჩვენი ქვეყანა უკუსვლებს განიცდიდა, იმერეთს მაინც სათანადო ადგილი ეკავა და როგორც ჩანაწერებში ვკითხულობთ, აქ იყო „საღვინე და საჭმელი ყურძენი აურაცხელი.”
იმერეთში რამდენიმე წამყვანი ჯიში გვაქვს, რომელთა შორის ერთ-ერთი ცოლიკოური გახლავთ. აღნიშნული ჯიშის გაშენება არა მხოლოდ ამ რეგიონში, არამედ მთელ დასავლეთ საქართველოშია რეკომენდებული, რაც განპირობებულია მისი შედარებით მაღალი გამძლეობით დაავადებებისა და მავნებლების მიმართ და გარემო პირობებთან შეგუების კარგი უნარით. ვფიქრობ, გლობალური დათბობის პირობებში ეს ჯიში თავისი სათქმელს აუცილებლად იტყვის.
მარიამ ხომასურიძე | ქართული ღვინის გილდიის დამფუძნებელი, სტუ-ს პროფესორი, ენოლოგი: რა გვჭირდება ჩვენ დღეს?! წარსულზე დაფუძნებული და მომავლისთვის შექმნილი ღვინო, რომელშიც შემოვიტანთ თანამედროვე მიდგომებს და ამავდროულად, შევინარჩუნებთ ჩვენს ტრადიციებს. სწორედ ამ ჭრილში უნდა ვახსენოთ ვარდისფერი ღვინოები – მსუბუქი, ღიადშეფერილი, ნაკლებსხეულიანი, მაღალმჟავიანი – რომლებიც დღეს ასე პოპულარულია მსოფლიოში. იმერეთის რეგიონში საუკეთესო წითელყურძნიანი ჯიშები გვაქვს, მათ შორის, რკო შავი, მგალობლიშვილი, ძელშავი, ალადასტური, რომელთაგან ნამდვილად ვხედავ მაღალი ხარისხის, მსოფლიო ბაზრის შესაბამისი ვარდისფერი ღვინოების დამზადების პერსპექტივას. მით უმეტეს, რომ საქართველოში ოდითგანვე გვქონდა „მარახოში“ ღვინოების დაყენების ტრადიცია.
ირმა მდინარაძე: „მხე“, რომელიც ზემოთ ვახსენე, მომჟავო-მოტკბოს ნიშნავს. იგივე მნიშვნელობით გამოიყენება სიტყვა „მარახოში“, თუმცა მარახოში აგრეთვე შუშხუნასაც მოიცავს.
ბაია აბულაძე | ბაიას ღვინო: სწორედ ვარდისფერი ღვინო იყო ერთ-ერთი საინტერესო სიახლე, რომელმაც საშუალება მოგვცა, ორი დამატებითი სახეობით გაგვემდიდრებინა ჩვენი პორტფოლიო (ალადასტურის ვარდისფერი და ოცხანური საფერეს ვარდისფერი ღვინოები). პირველი წელი, როდესაც ამ მიმართულებით დავიწყეთ მუშაობა, არ იყო მარტივი, შესაბამისი პრესის დანადგარი არ გვქონდა და უფრო თხელი წითელი ღვინო გამოგვივიდა, ვიდრე ვარდისფერი, თუმცა მაინც საინტერესო თავისი ხალისიანი მჟავიანობითა და ხილის გემოებით.
უკვე მეოთხე წელია, ვარდისფერ ღვინოებს ვაყენებთ და ისინი ერთ-ერთ სწრაფად გაყიდვად კატეგორიას განეკუთვენება როგორც ადგილობრივ ბაზარზე, ისე ამერიკასა და დიდ ბრიტანეთში. გვახარებს ის ფაქტი, რომ ამერიკაში ეს ღვინოები Glou Glou ღვინის სახელითაც დამკვიდრდა. მჟავიანობა, რომელიც როგორც ოცხანურ საფერეს, ისე ალადასტურს კარგად აქვს გამოხატული, ძალიან დაგვეხმარა ამ ღვინოების შექმნაში.
ვარდისფერი მიმართულება გამოვიყენეთ ცქრიალებშიც – ალადასტურისგან ვარდისფერი პეტ-ნატი დავამზადეთ, ოცხანური საფერესგან კი ლამბრუსკოს სტილის წითელი მშრალი პეტ-ნატი.
ამ ორ წითელყურძნიან ჯიშთან, რომლებიც ადრეული სიმწიფის ჯიშებს არ განეკუთვნება, მუშაობა არ არის ადვილი. არის წლები, (მაგალითად, 2022), როდესაც სიმწიფე მიუღწეველი ოცნებასავით გვრჩება. რაც ეხება მათ გაშენებას: ძირითად შემთხვევებში, ალადასტურს ტალავერის ფორმით უფრო ვხვდებით, რაც კიდევ უფრო რთულს ხდის დამწიფების პროცესს. ასე გაშენებული ბევრს ისხამს, შაქრიანობაც 16-18-ზე ზემოთ არ ადის, ამიტომ ასეთი მოსავლისგან მაღალი ხარისხის წითელი Fine Wine ძალიან რთული დასაყენებელია, თუ არ გამოაშრობ – ეს კი საოჯახო მარნებისთვის რთული პრაქტიკაა, რადგან ჰიგიენის განსაკუთრებულ პირობებს საჭიროებს.
ძალიან სასიხარულოა, რეგიონს თავისი ლაბორატორია რომ ექნება, რადგან ჩვენნაირი მცირე მარნებისთვის ეს სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია.
ირმა მდინარაძე: სხვათა შორის, იმერეთში იყო ასეთი ჯიში – „სამაჭრე“, რომელისგანაც მაჭრის მსგავსი ღვინო მზადდებოდა. აქვე შევეხები თეთრყურძნიან ჯიშებსაც, მათ შორის კაპისტონ თეთრს, რომელიც საუკეთესოა როგორც მშრალი, ისე ცქრიალა ღვინოების დასამზადებლად. ამ ჯიშის შესახებ საუბრობდა ფრანგი ამპელოგრაფი პიულია, რომელმაც 1868 წელს, აჯამეთის სასოფლო-სამეურნეო სკოლის დირექტორ ბარონ ლონგეილისაგან მიიღო დასავლეთ საქართველოს 25 ვაზის ჯიში, მათ შორის, კაპისტონი თეთრი. ამავე ჯიშზე საფრანგეთში 10 წლის განმავლობაში ტარდებოდა დაკვირვება, რის საფუძველზეც პიულია წერდა, რომ კაპისტონი თეთრი, თავისი საუკეთესო თვისებების გამო, ნამდვილად იმსახურებდა ფრანგი მევენახეებისგან დიდ ყურადღებას.
მარიამ ხომასურიძე: ლიტერატურულ წყაროებზე დაყრდნობით შეგვიძლია ისიც ვთქვათ, რომ იმერეთის რეგიონში წითელყურძნიანი ჯიშების თეთრყურძნიან ჯიშებთან ფერმენტაციის ტრადიციაც იყო. ასევე იყენებდნენ ისეთი გამოპრესვის მეთოდს, როდესაც ყურძნის მსუბუქი პრესირებით ვარდისფერი ღვინოები მზადდებოდა. ვისურვებდი, ამ მიმართულებით თანამედროვე იმერულ მარნებში მეტი ექსპერიმენტი ვიხილოთ.
ირმა მდინარაძე: ძალიან საყურადღებო ჯიშია რკო თეთრი. ვფიქრობ, თანამედროვე ეტაპზე, ეს ჯიში გადახედვას საჭიროებს, რათა სწორად შეფასდეს მისი პოტენციალი. იგივე შემიძლია ვთქვა წირქვალის თეთრზე და სხვა იმერულ ჯიშებზე, რომლებიც დღეს მხოლოდ საკოლექციო ნარგაობებში გვხვდება.
ქეთი ჯურხაძე: აქვე უნდა აღვნიშნო, რომ ჩვენი ასოციაციის კიდევ ერთი საინტერესო პროექტი იმერული ჯიშების ცალკე წიგნად გამოცემა გახლავთ, რომელსაც სწორედ ქალბატონი ირმა მდინარაძე ხელმძღვანელობს. მისი უშუალო ჩართულობით მალე გვექნება წიგნი, რომელიც ამ რეგიონის ჯიშების შესახებ ამომწურავ ინფორმაციას მოიცავს.
თინათინ ჯაჯანიძე | ირმა ჭანტურიას სახელობის ღვინის ლაბორატორიის დირექტორი: მეღვინეობის სფერო საქართველოში დიდი ნაბიჯებით მიიწევს წინ და ამ პროცესს იმერეთი ფეხს აქტიურად უწყობს. საინტერესო აღმოჩნდა 2022 წელს „იმერული ღვინის ასოციაციისა“ და „ღვინის გილდიის“ მიერ ჩატარებული იმერული ღვინოების კონკურსი, რომელმაც დარგის სპეციალისტებს მოგვცა შესაძლებლობა, მეტ სიღრმეებში ჩავსულიყავით და დაგვენახა მკაფიო სურათი, თუ რა სიახლეებს გვთავაზობს ეს რეგიონი. კონკურსი კარგი მოტივი აღმოჩნდა თავად მეღვინეებისთვისაც.
მარიამ ხომასურიძე: შარშან ჩატარებულ კონკურსს ორი სარგებელი ჰქონდა: ერთი – გამოვავლინეთ, დავაჯილდოვეთ და ამით მეტი მოტივაცია მივეცით მაღალი ხარისხის ღვინის მწარმოებელ მარნებს. მეორე სარგებელი კი საგანმანათლებლო სახის გახლდათ: მეწარმეებს, რომლებაც ვერ მიიღეს მაღალი შეფასება და მედლები, „ღვინის გილდიამ“ უფასო კონსულტაციები შესთავაზა, რაც, ვფიქრობ, აუცილებლად დადებითად აისახება მათ საქმიანობაზე. (Homeland of Wine იმერული ღვინის კონკურსის მხარდამჭერი გახლდათ. შედეგები საუკეთესო ათეულის სახით წარმოდგენილია ჟურნალის 2022 წლის ზაფხულის ნომერში).
თინათინ ჯაჯანიძე: ბოლო წლებში, ჩვენ ვხედავთ ამ რეგიონში აშკარა წინსვლას ხარისხის გაუმჯობესების კუთხით. ამას ისიც ემატება, რომ სულ უფრო მეტი იმერული მცირე მარანი გამოდის ასპარეზზე. სამუშაო ძალიან ბევრია და დიდი იმედები მყარდება „იმერული ღვინის ასოციაციაზე“, რომელიც აქტიურად არის ჩართული პროცესებში და სხვადასხვა მნიშვნელოვანი პროექტის განხორციელება აქვს დაგეგმილი. როგორც ქალბატონმა ქეთი ჯურხაძემ აღნიშნა, მალე რეგიონში ღვინის ლაბორატორიაც განთავსდება, რაზეც ერთობლივად ვმუშაობთ.
მარიამ ხომასურიძე: რატომ უნდა იყო საინტერესო ქართული ღვინო მსოფლიო ბაზრისთვის?! პირველი ფაქტორი: ისტორია. ჩვენ ვიცით, რომ ღვინოს პირველ რიგში, სწორედ ისტორია ყიდის – მწარმოებელი ქვეყნისა და მარნის ისტორიული ასპექტები დიდ როლს თამაშობს ღვინის პრესტიჟულობის, ცნობადობისა და ფასის განსაზღვრაში. შემდეგ მოდის ჯიშთა მრავალფეროვნება. ქართული ჯიშებისგან დამზადებული ქართული ღვინოები ახალი და განსხვავებული გემოა მსოფლიო ბაზრისთვის, რასაც აუცილებლად უნდა გავუსვათ ხაზი. დიახ, ჩვენ შევდივართ ამ ბაზარზე სრულიად განსხვავებული და გამორჩეული ჯიშებისგან წარმოებული ღვინოებით, რომლებიც უნდა წარვადგინოთ როგორც უნიკალური პროდუქტი. მესამე ფაქტორი: ღვინის დაყენების ტრადიციული ტექნოლოგიები, რომლებსაც რაც უფრო ვუღრმავდებით და ვაანალიზებთ, მით მეტად ვხვდებით, რა უდიდეს სიბრძნეს ფლობდნენ ჩვენი წინაპრები. ღვინის დაყენების კახურ მეთოდში კლერტის ჩაყოლებას თავისი საფუძვლები ჰქონდა, რაც დღეს, შეგვიძლია ენოქიმიაზე დაყრდნობით ავხსნათ: კლერტი კახეთში კარგად მწიფდება. ის მდიდარია ფენოლური ნივთიერებებით, რომლებიც ღვინოს იცავს დაჟანგვისგან და მიკრობილოგიური დაავადებისგან, ამავე დროს, ეხმარება მას დაწმენდაში. საქართველოში, ღვინო ისტორიულად ყოველთვის იყო კარგი შემოსავლის წყარო და აქტიურად გამოიყენებოდა ვაჭრობაში, ამიტომ, როგორც პროდუქტი, მდგრადი უნდა ყოფილიყო. ამ მდგრადობის შენარჩუნებაში მეღვინეს სწორედ კლერტის ჩაყოლება ეხმარებოდა. რა თქმა უნდა, მნიშვნელოვანი ხელშემწყობი იყო კლიმატური პირობებიც. ეს ყველაფერი ქართველმა ცხადია, ბრძნულად გამოიყენა.
ახლა გადავიდეთ იმერეთზე და ამ რეგიონის ღვინის დაყენების ტრადიციულ ტექნოლოგიაზე, რომელშიც გვხვდება ტერმინი „დედა“. იმერლები ყურძნის წვენს ყოველთვის უმატებდნენ ჭაჭის ნაწილს, რომელსაც „დედას“ უწოდებდნენ. ჩვენ ვიცით, რომ საფუარი ლოკალიზებულია ყურძნის კანზე; საფუვრის საკვებად
საჭირო ნივთიერებები ლოკალიზებულია კანში, კანის შიდა შრეებში და წიპწასთან ახლოს მყოფ შრეებში; კანშივეა ლოკალიზებული ჯიშური არომატული პოტენციალის მქონე ნივთიერებები; იმერელმა მეღვინემ ეს კარგად იცოდა, ამიტომაც ყურძნის წვენს ჩაუმატებდა ხოლმე ჭაჭის ნაწილს – „დედას“, რითიც ხელს უწყობდა დუღლის დაწყებას, საფუვრის გამრავლებას, აქტივაციას, ღვინის არომატული პოტენციალით გამდიდრებას. ამას რომ ვაანალიზებთ, ვხვდებით, რა დიდ სიბრძნესთან გვაქვს საქმე, რომელსაც ზურგს მრავალსაუკუნოვანი პრაქტიკა უმაგრებს. ამიტომაც ვამბობ, იმერეთი არის რეგიონი, სადაც შეიძლება დამზადდეს მსოფლიო ბაზრის შესაბამისი მაღალხარისხსხოვანი ღვინოები, რასაც ჩვენ Fine Wines ვუწოდებთ.
ბაია აბულაძე: ჩვენს რეგიონს რაც ყველაზე მეტად გამოადგება, თანამედროვე კვლევები და მიდგომებია – ტერუარული მევენახეობით დაწყებული, ტერუარული ღვინოებით დასრულებული. დღეს, როდესაც ბევრი მარნის ღვინო იყიდება როგორც ადგილობრივ, ისე საერთაშორისო ბაზრებზე, არაერთი გამოწვევის წინაშე ვდგავართ, რომელთაგან პირველი ხარისხის სტაბილურად შენარჩუნებაა.
ჩვენს საოჯახო მარანს ბევრი გამოწვევა ჰქონდა – ახალი ვენახის გაშენებით დაწყებული, მავნებლებთან ბრძოლით თუ რთული წლებით (ნაკლები შაქრიანობა, უხვი ნალექი) გაგრძელებული. თუმცა არსებობს არაერთი მიდგომა – თუნდაც მავთულების გაბმისა თუ სხვლის პრაქტიკა – რომელიც ბევრ ჩვენნაირ უხვნალექიან რეგიონს ეხმარება, რომ ადგილობრივ ჯიშებთან ბიომევენახეობის მიმართულებითაც წარმატებით იმუშაონ და შეამცირონ სოკოვანი დაავადებების პრობლემები და რისკი. 2022 ალბათ ყველაზე რთული წელი იყო ჩვენთვის, რა დროსაც გამოგვადგა ის გამოცდილება, რაც ჩვენმა უცხოელმა მეგობრებმა გაგვიზიარეს.
ძალიან მნიშვნელოვანია ჯიშური მრავალფეროვნება, რაც ხელს შეუწყობს მცირე მწარმოებლების წინ წამოწევას. იშვიათის გარდა, ის ძირითადი იმერული ჯიშებიც კი, რომლებითაც ჩვენს რეგიონს ადგილობრივი თუ უცხოური ბაზარი იცნობს, ჯერ კიდევ საჭიროებს დიდ მხარდაჭერას და შესწავლასაც კი. მაგალითად, ჩვენ გვაქვს გაშენებული ცოლიკოური სხვადასხვა ლოკაციაზე და ვიღებთ სხვადასხვაგვარ სიმწიფესა და შესაბამისად, განსხვავებულ ღვინოებს. სწორედ ამან გადაგვაწყვეტინა ამ ჯიშისგან ცქრიალა ღვინოები დაგვეყენებინა. თუ ჩვენ – მწარმოებლები მეტს ვიმუშავებთ მევენახეობის პრაქტიკის გაუმჯობესებაზე ჩვენს რეგიონში, მივიღებთ ბევრად საინტერესო შედეგებს ხარისხიანი ღვინოების სახით.
რაც შეეეხება ბაზრებს: მაგალითად, ჩვენთვის აუღებელი ციხე-სიმაგრე იყო ნორვეგიული ბაზარი. ეს არის ქვეყანა, რომელიც ღვინის მაღალი მოხმარებით გამოირჩევა, საფასო სეგმენტიც მაღალია და კონკურენციაც ძალიან დიდი, რადგან აქაურ მომხმარებელს შესაძლებელობა აქვს, ჰქონდეს წვდომა საუკეთესო ღვინოებთან მთელი მსოფლიოდან. ნორვეგიაში საქართველოს ცნობადობაც დაბალი იყო და ჩვენი ღვინისაც. ბოლო წლებია, ამ ქვეყანაში გამართულ სხვადასხვა გამოფენაში ვიღებთ მონაწილეობას და ასე ნელ-ნელა იხსნება ჩვენთვის ეს ბაზარი. გასულ წელს ვნახეთ, რომ არა მხოლოდ ბევრი მომხმარებელი, არამედ ღვინის ბევრი პროფესიონალი ინტერესდებოდა ქართული ღვინის სტენდით. ვფიქრობ, უახლოეს მომავალში, ნორვეგია კიდევ ერთი საინტერესო ახალი ბაზარი გახდება ქართული ღვინისთვის.
დადუნა ღლონტი | ბრენდ-შეფი. გასტრონომიული ტურიზმის ბიზნეს ასოციაციის თანადამფუძნებელი. პირველი ქართველი შეფი, რომელიც მდგრადი გასტრონომიის გადასარჩენ კამპანიაში Chefs 4 the planet გაერთიანებულ ცნობილ შეფ-მზარეულებს საქართველოს სახელით შეუერთდა: დღეს, ნორვეგიას წამყვანი ადგილი უჭირავს გასტრონომიაში ახალი მიდგომებით. მსოფლიო საუკეთესო რესტორნებს შორის სწორედ ამ ქვეყნის რესტორნები იკავებენ მოწინავე ადგილებს. ნორვეგიის მაღალი დონის გასტრონომიას, ვფიქრობ, ჩვენი ქვეყნის საინტერესო ღვინოები ნამდვილად ძალიან გაალამაზებს.
მნიშვნელოვნად მიმაჩნია, ღვინოსთან ერთად, ჩვენი გასტრონომიული კულტურაც უკეთ გავაცნოთ მსოფლიოს, რადგან ამ მხრივ ჩვენს ქვეყანას, მის ყველა კუთხეს, მათ შორის, იმერეთს დიდი პოტენციალი გააჩნია. 2022 წლის ზაფხულში, ამავე რეგიონში, DMO იმერეთისა და გასტრონომიული ტურიზმის ბიზნეს ასოციაციის ერთობლივი პროექტი განხორციელდა, რომლის ფარგლებშიც იმერულ გასტრონომიაზე შევქმენით 12 ვიდეორგოლი ცნობილი ქართველი შეფ-მზარეულების ჩართულობით. არაერთი სოფელი და მარანი მოვიარეთ და საოცარი აღმოჩენებიც გავაკეთეთ.
ჩვენ უდიდესი რესურსი ავთენტური გასტრონომიაა, რომელსაც უნდა გავუფრთხილდეთ და რომლის გამოც ჩვენს ქვეყანას უამრავი ტურისტი სტუმრობს, მაგრამ, ამავდროულად, ფეხი თანამედროვე გასტრონომიულ ტენდენციებსაც უნდა ავუწყოთ. მე მუდმივად ვესწრები სხვადასხვა ქვეყნის ფესტივალსა თუ ღონისძიებას და ვეცნობი ახალ ტენდენციებს, რომლებსაც გვთავაზობენ ამა თუ იმ ქვეყნის წამყვანი შეფები. თუ გადავხედავთ სხვა ქვეყნების პრაქტიკას, სადაც ღვინო და გასტრონომია ერთად ვითარდება, ძალიან საინტერესო სურათს დავინახავთ. ავიღოთ მაგალითად თურქეთი, რომლის გასტრონომიის სფეროს წაყვან სპეციალისტებთან მუდმივი კონტაქტი მაქვს. ნოემბერში, სტამბულში მეექვსე საერთაშორისო კონფერენცია “გასტრომასა 2022” ჩატარდა, რომელმაც მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნიდან მოწვეულ დარგის წამყვან სპეციალისტებს, ცნობილ შეფებსა და სომელიეებს მოუყარა თავი. მთავარი თემა გახლდათ ბიომრავალფეროვნება გასტრონომიაში. ამავე ღონისძიების ფარგლებში ჩვენ კიდევ ერთხელ ძალიან მკაფიოდ დავინახეთ, რას აკეთებს თურქეთი იმისთვის, რომ გახდეს კიდევ უფრო პოპულარული ღვინისა და გასტრონომიის მიმართულებით.
საქართველოს უპირატესობა იმაში მდგომარეობს, რომ არც მოგონილი ისტორია გვჭირდება და არც ლეგენდა, რადგან ისედაც გაგვაჩნია როგორც ღვინის, ისე გასტრონომიის მრავალსაუკუნოვანი კულტურა და ტრადიციები. ეს ყველაფერი სწორად უნდა „შევფუთოთ“ და მსოფლიოს წარვუდგინოთ, რაზეც ბევრი გვაქვს სამუშაო ჩვენც და იმ საოჯახო მარნებსაც, რომლებიც სტუმრებს იღებენ და ადგილობრივი კერძებით უმასპინძლდებიან. ვფიქრობ, მათი მხრიდან პირველი და აუცილებელი სეზონურობის დაცვაა. ყოველთვის შემიძლია გავუწიო რეკომენდაცია
იმ მარნებს, რომლებიც სტუმრებს სეზონურ სამზარეულოს სთავაზობენ. ასევე, ძალიან ვარ მოწადინებული, დავეხმაროთ მათ, რათა ჰქონდეთ თავიანთი საფირმო გასტრონომიული მენიუ, რომელიც სხვაგან არ მეორდება.
დავით ცერცვაძე | „ვარციხის მარნის“ დამფუძნებელი: მსგავსი შეხვედრები და ღვინის, გასტრონომიისა და გასტროტურიზმის მიმართულებით აზრების გაცვლა ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგან გვაძლევს მეტ ინფორმაციას, თუ რა მიმართულებით უნდა განვავითაროთ ჩვენი საქმიანობა. მოგეხსენებათ, „ვარციხის მარანი“ როგორც მეღვინეობას, ისე ტურისტულ კომპლექსს აერთიანებს. მეღვინეობას შვიდი წელია მივდევთ, კომპლექსი კი გასული წლის ზაფხულში გავხსენით და გვსურს, ის ჩვენს რეგიონში იმერული კულტურის ერთ-ერთი სახე გახდეს. ყველაფერი, რაც ჩვენს ტერიტორიაზე ხვდებათ სტუმრებს, იმერულ სტილშია გადაწყვეტილი და აგებული.
რაც ეხება მეღვინეობას – გვაქვს რამდენიმე სახეობის ღვინო, რომელთაგან ნაწილი იმერული ჯიშებისგან მზადდება, ნაწილი კი – კახურისგან. ბევრს ვმუშაობთ ვარციხეში, ჩვენივე ტერიტორიაზე ახალი ვენახების გაშენების მიმართულებით. გვაქვს სანერგე მეურნეობა. ღვინოში მუდმივად ვცდილობთ, ზუსტად გამოვიცნოთ ის მიმართულებები, რასაც ითხოვს თანამედროვე მსოფლიო ბაზარი. გამოწვევები ბევრი გვაქვს – ვიდრე ჩვენი ახალგაშენებული ვენახებიდან საკუთარ მოსავალს მივიღებთ, მანამდე ყურძენის შეძენა გვიწევს, რასაც განსაკუთრებული სიფრთხილით ვეკიდებით. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი ღვინოები სხვადასხვა კონკურსზე არაერთი ჯილდოს მფლობელია, ეს არ გვაძლებს მოდუნების საშუალებას, ამიტომაც ვცდილობთ, მეტი გავაკეთოთ და უკეთესი შედეგებიც მივიღოთ.
ამ ეტაპზე ვენახები 10 ჰექტარზე გვაქვს გაშენებული. ჯიშებიდან წარმოდგენილი გვაქვს ოცხანური საფერე, ცოლიკოური, კრახუნა, ალადასტური და ძელშავი. უახლოეს მომავალში, ვენახების ფართობის გაზრდას 20 ჰექტრამდე ვგეგმავთ.
სასტუმრო კომპლექსში სტუმრებს ავთენტურ იმერულ სამზარეულოს ვთავაზობთ. ჩვენი მიზანია, გვქონდეს ჩვენივე სათბური, ბაღი და ჩვენი სამზარეულოც „ბაღიდან თეფშამდე“ კონცეფციით განვავითაროთ. ამ მიმართულებით აქტიურად ვმუშაობთ და აუცილებლად ვიფიქრებთ იმ ტენდენციებზე, რაზეც ქალბატონმა დადუნამ ისაუბრა.
